Czarna Hańcza

Nazwę rzeki jedna z legend wywodzi od litewskiego „gana cze” (dosyć, koniec). Słowa te, zniekształcone później przez Mazurów na „hana cze”, miał wypowiedzieć wielki książe litewski Trojden do cofających się oddziałów litewskich podczas nieudanej wyprawy na pn.- wsch. krańce Polski. Jest to najpopularniejszy szlak kajakowy w Polsce, wyróżniający się krystaliczną wodą Czarnej Hańczy i nienaruszoną przyrodą puszczy. Trasa spływu wiedzie przez dziesięć malowniczych jezior, w tym największe jezioro Suwalszczyzny – Wigry (Jaćwieskie Morze), Wigierski Park Narodowy, najatrakcyjniejsze partie Puszczy Augustowskiej oraz zabytkowy Kanał Augustowski. Walory przyrody tego szlaku jako ksiądz kajakarz docenił Jan Paweł II składając także sentymentalną wizytę na tych terenach w 1999 roku.

Informacje o rzece Rospuda

Długość rzeki: 141,7 km (w Polsce 107,8 km)
Długość szlaku: 100,6 km
Czas spływu: ok. 5-7 dni
Trudność: trasa łatwa, dla początkujących,idealna na rodzinne spływy, nieliczne przeszkody, brak stałych przenosek
Warunki biwakowania: dobrze rozwinięta baza turystyczna, duży wybór pól namiotowych z pełnym węzłem sanitarnym

Atrakcje w okolicy Czarnej Hańczy

Pokamedulski Zespół Klasztorny w Wigrach

Historia tego malowniczo położonego obiektu obiektu, jako klasztoru związanego z Kamendułami zaczyna się w roku 1667. Król Jan Kazimierz wydał zakonnikom eremickiej reguły – Kamendułom, pozwolenie na osiedlenie się w Wigrach oraz budowę klasztoru i kościoła. Zakonnicy przybyli do Wigier w 1668 roku.
Usypano szeroką groblę, łączącą wyspę z brzegiem, a następnie w ciągu trzech lat zbudowano drewniany kościół i klasztor. Niestety, zaraz potem wszystko spłonęło w wielkim pożarze. Budowa następnego, murowanego zespołu klasztornego trwała ponad 50 lat. Powstał barokowy kościół i oddzielony od niego klasztor z dwoma rzędami eremów.
Zespół klasztorny udostępniony jest do zwiedzania. W podziemiach kościoła spoczywają zwłoki pierwszego biskupa wigierskiego ks. Franciszka Karpowicza i dawnych zakonników. Odbudowane eremy i inne obiekty są użytkowane przez Dom Pracy Twórczej.

Kanał Augustowski wraz ze śluzami

Kanał Augustowski stanowi drogę wodną łączącą drogą okrężną dopływy Wisły z Bałtykiem poprzez dopływy Niemna, z pominięciem dolnego biegu Wisły.
Budowę rozpoczęto w 1824 roku, projektantem i pierwszym budowniczym był gen. Ignacy Prądzyński.
Długość kanału wynosi 101 km, w tym po polskiej stronie jest 77, 5 km.
Kanał Augustowski jest częścią Szlaku Batorego i wraz z zespołem budowli i urządzeń został ujęty w rejestrze zabytków nieruchomych.
W ramach kanału wybudowano 18 śluz. Obecnie w granicach Polski znajduje się 14 z nich, 3 na terenie Białorusi (Wołkuszek, Dąbrówka, Niemnowo), a przez śluzę Kurzyniec przebiega granica polsko-białoruska.